Porównanie systemów wentylacji płuc noworodków: co warto wiedzieć?

Cechy wentylacji płuc u noworodków

Sztuczna wentylacja płuc jest sposobem na zastąpienie funkcji oddychania lub jej wspomaganie. W przypadku braku patologii noworodek po urodzeniu samodzielnie wykonuje pierwsze oddechy. Lekarz ocenia kolor skóry, aktywność oddechową, napięcie mięśni. Jeśli dziecko nie jest w stanie poradzić sobie z oddychaniem, lekarze muszą zapewnić wykwalifikowaną pomoc. Działania resuscytacyjne są stosowane w obecności objawów, takich jak:

• Powolny, nieregularny oddech

• Brak oddechu

• Słaby płacz

• Sinica lub bladość skóry

• Uraz czaszkowo-rdzeniowy

• Drgawki

• Obrzęk płuc

• Obrzęk mózgu

• Wstrząs

Wskazania do wentylacji u dzieci pojawiają się w przypadku chorób wrodzonych: zespołu zaburzeń oddychania, bezdechu, hipoksemii, hipowentylacji, zapalenia płuc, asfiksji. Metoda terapii jest wybierana przez specjalistę w zależności od indywidualnego przypadku.

Respirator dostarcza do płuc dziecka mieszankę powietrza o odpowiednim stężeniu tlenu. W tym przypadku przestrzegane są niezbędne cykle i objętość. Większość urządzeń składa się ze sprężarki, grupy czujników, urządzeń wyjściowych i dostarczających, elektronicznego obwodu sterowania i systemu zaworów. Przełączanie między fazami wdechu i wydechu odbywa się zgodnie z parametrami ustawionymi przez personel medyczny.

Główne rodzaje systemów wentylacyjnych dla neonatologii

Do skutecznej wentylacji płuc u noworodków potrzebny jest specjalny sprzęt — respiratory. Urządzenia dla neonatologii są klasyfikowane zgodnie z zasadami: mechanizm działania, rodzaj napędu, warunki pracy. W zależności od mechanizmu działania, urządzenia mają działanie wewnętrzne i zewnętrzne, a także elektrostymulatory.

Urządzenia wentylacyjne o działaniu wewnętrznym zapewniają wentylację poprzez wdmuchiwanie mieszaniny gazów. Zewnętrzne — wentylują dzięki zewnętrznemu naciskowi na ciało. Elektryczne stymulatory oddychania przyczyniają się do aktywacji unerwienia mięśni oddechowych, przepony, co powoduje ruch płuc. W zależności od rodzaju napędu, sprzęt medyczny dzieli się na:

• elektryczne;

• pneumatyczne;

• ręczne;

• kombinowane.

W zależności od warunków pracy wyróżnia się modele mobilne i stacjonarne. Modele mobilne charakteryzują się autonomią, są wykorzystywane w placówkach medycznych i karetkach pogotowia. Stacjonarne są podłączone do scentralizowanego zbiornika i działają z zasilania kliniki.

Kluczowe techniki, parametry wentylacji noworodków

Metoda prowadzenia sztucznej wentylacji zależy od choroby, stopnia wcześniactwa, wagi dziecka, reakcji organizmu na leczenie. Specjaliści wyróżniają trzy główne techniki: inwazyjną, nieinwazyjną, wysokiej częstotliwości.

Inwazyjna lub tradycyjna wentylacja jest przeprowadzana u dzieci za pomocą intubacji w ciężkich przypadkach, przy braku możliwości samodzielnego oddychania. Lekarz wprowadza rurkę dotchawiczą, przez którą urządzenie dostarcza mieszaninę tlenu i powietrza pod dodatnim ciśnieniem. Płuca są wypełniane tlenem, a dwutlenek węgla jest wydalany. Wentylacja inwazyjna jest agresywna i wymaga stałego monitorowania poziomu tlenu i dwutlenku węgla. Specjaliści regulują podstawowe parametry: ciśnienie powietrza, częstość oddechów, stosunek gazów w dostarczanej mieszaninie. Konwencjonalna terapia prowadzona jest z wykorzystaniem trybów:

1. IPPV — przerywana wentylacja dodatnim ciśnieniem.

2. PCV — wentylacja kontrolowana ciśnieniem.

3. SIMV — zsynchronizowana przerywana wentylacja obowiązkowa.

4. VCV — wentylacja kontrolowana objętością.

5. HFOV — oscylacyjna o wysokiej częstotliwości.

Nieinwazyjna sztuczna wentylacja jest stosowana, gdy funkcja oddechowa noworodka jest upośledzona. Metoda polega na utrzymaniu spontanicznego oddechu, delikatnym oddziaływaniu na narządy oddechowe. Mieszanina tlenu dostarczana jest przez specjalne maski lub kaniule. Urządzenie wytwarza stałe lub okresowe ciśnienie, które zapobiega zapadaniu się pęcherzyków płucnych, niedotlenieniu, pomaga utrzymać normalną ilość dwutlenku węgla we krwi.

Wentylacja nieinwazyjna jest wykonywana w trzech trybach: CPAP, NIPPV, BiPAP. CPAP — wytwarza ciągłe ciśnienie dodatnie. NIPPV — generuje przerywane ciśnienie dodatnie. Wentylacja BiPAP zapewnia dwupoziomową sekwencję dodatniego ciśnienia.

Wentylacja o wysokiej częstotliwości jest wykonywana częściej w połączeniu z wentylacją inwazyjną. Metoda ta jest przeznaczona do leczenia patologii płucnych, zapobiegając uszkodzeniu tkanek. Urządzenie zapewnia wysoką częstotliwość cykli oddechowych przy niewielkiej objętości powietrza. Dzięki tej technice wymiana gazowa zachodzi na poziomie pęcherzyków płucnych bez rozciągania tkanek. Podczas respiratora wysokiej częstotliwości u dzieci regulowane są parametry: liczba cykli oddechowych, średnie ciśnienie, amplituda oscylacji, frakcja tlenu. Szczególne miejsce zajmują urządzenia do sztucznej wentylacji o wysokiej częstotliwości, które generują wentylację kombinowaną i strumieniową z częstotliwością do 60 cykli na minutę. Ze względu na ścisłą zgodność z systemami ciśnienia, nawilżania i ogrzewania, zapobiegają one barotraumie, hipotermii, wysuszeniu dróg oddechowych.

Wybór systemu wentylacji dla oddziału noworodkowego

Wybierając urządzenie do wentylacji noworodków, ważne jest przeprowadzenie kompleksowej analizy cech funkcjonalnych, łatwości zarządzania proponowanymi modelami. Sprzęt noworodkowy powinien mieć standardowe automatyczne i spontaniczne, a także główne tryby pracy:

• okresowe napełnianie jamy płucnej;

• spust;

• wymuszony;

• kontrolowane;

• zsynchronizowany przerywany, mieszanie mieszaniny tlenu.

Urządzenia wielofunkcyjne mają dodatkowy ręczny tryb wentylacji. Obecność specjalnych czujników zapewnia powiadamianie o naruszeniach ciśnienia, zmianach temperatury, awariach. Funkcja wentylacji zapasowej zakłada obecność wbudowanego akumulatora, który gwarantuje zasilanie po wyłączeniu głównego źródła.

Nowoczesne urządzenia do wentylacji na oddziale neonatologii mają szeroki zakres możliwości: unikalny efekt pneumatyczny, system bezzaworowy, utrzymanie regularnej fali ciśnienia, awaryjne wyłączenie w razie potrzeby, dodatkowe uwolnienie nadmiaru przepływu, obecność analizatora tlenu, filtracja gazu, modułowa konstrukcja.

Wskazówki dotyczące użytkowania i konserwacji

Ważne jest, aby utrzymywać sprzęt do resuscytacji i znieczulenia w idealnym stanie technicznym, szczególnie na oddziale neonatologii. Od sprawności sprzętu zależy życie małych pacjentów. Aby zapobiec awariom i usterkom, konieczna jest regularna konserwacja. Jego funkcje zależą od modelu urządzenia. Zasady działania są regulowane przez producenta. Dla każdego respiratora koniecznie stosuje się następujące elementy:

• czyszczenie obwodów powietrza;

• kalibracja i kontrola zaworów;

• kontrola czujników tlenu;

• testowanie autonomicznego zasilania;

• wymiana, czyszczenie filtrów;

• czyszczenie wentylatorów chłodzących;

• test szczelności obwodu powietrza;

• analiza dziennika zdarzeń;

• usuwanie błędów oprogramowania;

• monitorowanie zgodności objętości wdechu i wydechu.

Ważna jest regularna wymiana materiałów eksploatacyjnych. Serwis i naprawa przez specjalistów gwarantuje stabilność sprzętu medycznego przez cały okres użytkowania.

Podsumowanie

Wcześniaki napotykają wiele trudności w pierwszych dniach życia. Ich płuca są często słabo rozwinięte, co wymaga szczególnej uwagi ze strony specjalistów. Aby pomóc małym pacjentom, ważne jest wyposażenie placówki medycznej w specjalistyczny sprzęt do sztucznej wentylacji. Przed zakupem sprzętu do respiratora ważne jest przeanalizowanie rodzajów i metod użytkowania. Wiodący producenci sprzętu medycznego wdrażają zaawansowane technologie, aby tworzyć bezpieczne, bardzo dokładne, trwałe i wygodne w użyciu urządzenia. Bimedis International Marketplace posiada szeroką gamę sprzętu do resuscytacji, zapewniając profesjonalne wyposażenie ośrodków medycznych.